Woordkunstenaar Lev Avitan hoorde de gesprekken tijdens het Duurzaamheidscafé over luchtkwaliteit van 11 november aan. En schreef live op het toneel de onderstaande tekst en droeg hem voor. Hij zegt erbij: ‘Deze spoken word-tekst is geschreven om voorgedragen en gehoord te worden en is een poëtische samenvatting van wat er deze avond besproken is.’
Onzichtbare vijand
Een onzichtbare vijand waart over de aarde
We ademen het, maken ze met onze fabrieken en wagens
Wakkeren het aan met de schepen die varen door de Waal hier.
Het is tragisch om te zien wie er last heeft;
tragisch hoe we stoken voor wat warmte,
maar stikken in de stoffen die het afgeeft.
Dus bij deze, een vraag naar schone lucht; schone longen tijdens lopen; naar minder roet, ammoniak en ozon; naar minder smog van auto’s en vieze boten;
meer dat draait op batterij, maar niet gegenereerd door dieselmotor.
Wonend aan de kade, is het buitenshuis soms nauwelijks uit te houden.
En richting de politiek daalt rap het vertrouwen.
De een maakt zich zorgen om de longen van hun kindje, hun oma, of hun zieke vader
Het is een algemeen probleem, maar affecteert sommigen van ons vele malen zwaarder
En als jullie het lapje stof voor de mond al benauwend vonden,
zijn straks mondkapjes nodig en in mode, omdat het onmogelijk lopen is door de stad zonder
De lucht is giftig, we hebben een brandende keel en